تأثیر سیاست پولی و اعتبارات بانکی بر تولید ناخالص داخلی در ایران: رهیافت خودرگرسیون برداری آستانه‌ای

مقاله‌ی حاضر با استفاده از روش خودرگرسیون برداری آستانه‌ای به بررسی اثرات نامتقارن سیاست‌های پولی و اعتبارات بانکی در دو رژیم تولید بالا و تولید پایین در ایران می‌پردازد. با توجه به تفاوت ماهوی نظام بانکداری بدون ربا و بانکداری متعارف در تحریم بهره و بر اساس قاعده‌ی مک کالم متغیر پایه‌ی پولی به‌عنوان متغیر معرف سیاست پولی به کار گرفته شده است. در اکثر مطالعاتی که به بررسی ارتباط غیرخطی سیاست پولی و فعالیت واقعی اقتصاد پرداختند، متغیرهای آستانه‌ای در ارتباط با وضعیت بازار اعتباری می‌باشد. این مقاله از این جهت که بر روی الگوی تمرکز می‌کند که متغیر وابسته‌ی آستانه‌ای (تولید) به جای وضعیت بازار اعتباری، فعالیت اقتصادی را بررسی می‌کند، با سایر مطالعات در این زمینه متفاوت است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد که برازش الگوی غیرخطی بر الگوی خطی اولویت دارد. علاوه بر این اثر سیاست پولی و اعتبارات بانکی بر روی تولید ناخالص داخلی در هریک از رژیم‌های تولید ناخالص داخلی بالا و تولید ناخالص داخلی پایین از لحاظ شدت و جهت اثرگذاری متفاوت می‌باشد، به‌عبارت‌دیگر اثر سیاست‌های پولی و اعتبارات بانکی بر روی تولید ناخالص داخلی اقتصاد نامتقارن می‌باشد و به تغییر رژیم بر اساس متغیر تولید ناخالص داخلی وابسته است.